Veel liefde, rijst en bye bye.

We hebben de afgelopen dagen weer genoten van onze tijd bij het kindertehuis. Als het busje het terrein op kwam rijden, kwamen de kinderen van alle kanten aan rennen om ons te begroeten. Meestal begonnen we direct met spelen. We hebben gemerkt dat vooral snel starten het beste werkt. De kinderen vinden alles leuk om te doen. We hadden vanuit Nederland nog bellenblaas meegenomen. De jongere kinderen hadden hier veel plezier mee, maar de tieners vonden het eigenlijk net zo leuk. Hetzelfde gold voor de nagellak die we hadden meegenomen. Binnen no time ontstonden er overal groepjes van kinderen en tieners die elkaars nagels lakten, zowel jongens als meisjes. Nadat al het schoolgeld betaald was, hebben we deze week de overige zaken aangeschaft van het sponsorgeld. We hebben twee computers kunnen kopen zodat de kinderen hun huiswerk kunnen maken, 2 varkens, heel veel rijst, noodles, olie e.d. Woensdag zijn we met Kyle, een van de stafleden, de zee op gegaan om dolfijnen te zien. Een vriend van hem is visser en neemt regelmatig toeristen mee om dolfijnen te zien. Een hele bijzondere ervaring, ook voor Kyle, hij had dit ook nog nooit gedaan. Na de dolfijnentrip zijn we weer naar het kindertehuis gegaan. Helaas werd Danisha ziek. Ze moest veel overgeven en kon nog geen slokje water binnenhouden. Toch wilde ze bij "de kinderen van Bali" blijven, zoals zij het kindertehuis noemt. Gerrit Jan heeft nog wat gesport met de kinderen. Ondertussen waren de stafleden en wat tieners bezig met kettingen maken voor de verkoop. Vandaag voelde Danisha zich gelukkig weer goed en heeft ze niet meer overgegeven. We hebben op een locale markt een rijstvoorraad ingeslagen. Heel interessant om te zien hoe het er aan toe gaat op zo'n markt. Bij het afrekenen van de rijst werden er snel twee stoelen neergezet voor ons zodat we konden zien hoe de bon uitgeschreven werd. We wilden ook graag olie kopen waar ze eten mee kunnen bereiden. Er werd een Jerrycan voor ons neergezet waarbij we ons hardop afvroegen of dit echt olie was voor het bakken of wellicht motorolie. Nadat alles was ingeladen vertrokken we weer naar Jewel of the Nation voor ons laatste bezoek. Er was heel wat bedrijvigheid bij aankomst, de bbq stond aan voor de zoete aardappelen en er werd popcorn gemaakt. De kinderen stonden weer klaar om te spelen. Het diner was een bijzonder moment. De kinderen en tieners hadden allerlei liedjes voor ons voorbereid als dank voor onze aanwezigheid de afgelopen twee weken. Dit was erg ontroerend! Toen een van de meisjes moest huilen tijdens het zingen van een lied voor ons, kregen we het echt te kwaad. Bijzonder om te zien hoeveel twee weken aandacht geven betekent voor de kinderen. Daarnaast ook erg moeilijk te weten dat we ze achterlaten om hen waarschijnlijk niet meer te zien. Het was een hele bijzondere, laatste middag en avond die we niet snel weer zullen vergeten. We hadden glow in the dark armbanden meegenomen waarmee we gedag konden zwaaien (het was inmiddels donker). Na de laatste knuffels, foto's, gebeden en afscheidswoorden, was het dan toch echt tijd om te gaan. Het waren twee ongelooflijk bijzondere weken. Deze kinderen en de stafleden die zich met zoveel liefde inzetten, hebben we in ons hart gesloten. Djelan en Danisha hebben het boven verwachting goed gehad in het kindertehuis. Het was fantastisch om te merken hoe goed zij aansloten bij de kinderen. Voor ons heel fijn om te weten dat zij genoten zodat wij onverdeeld aandacht konden geven "de kinderen van Bali".
Wij vervolgens onze reis en zullen de komende dagen op verschillende plekken verblijven op Bali. Morgenochtend vertrekken we naar Candidasa (oost Bali), vervolgens zullen we neerstrijken in Ubud om op woensdag 10 augustus ons sponsorkindje Cintia te ontmoeten bij het Compassionproject.